Sunset Crater Volcano (173 km)

Het is gelukt! Om 5 uur 's ochtends stonden we, na een half uurtje gefietst te hebben, aan de rand van de Grand Canyon om met een handje vol mensen te genieten van de sunrise. Wandelingen in de kloof voor iemand met hoogtevrees is niet aan de orde dus we zijn in de loop van de ochtend vertrokken naar het zuiden. Onderweg de interessante overblijfselen van een Pueblo dorp uit 1100 bezocht en we kamperen nu op zwarte lavagrond naast een vulkaan die 1000 jaar geleden voor het laatst een uitbarsting had. ' s Avonds in het 'amfitheater' een lezing van de ranger aangehoord over 'the romance of the ponderosa pine'.

Grand Canyon, Mather Campground (404 km)

Deels via route 66 naar de Grand Canyon gereden. De bekendste weg van de VS, inmiddels is de route vervangen door een snelweg, kronkelt de ene keer door oude, bijna verlaten dorpjes (al zal je op de foto anders denken) en volgt dan weer kilometers lang een kaarsrechte lijn. Grand Canyon = geweldig uitzicht. Genoten van de zonsondergang. Zal het ons morgen lukken om om 4.30 uur uit bed te komen om de zonsopgang te zien?

Davis Camp, Bullhead City (229 km)

Gisteravond naar de Strip geweest. Heerlijk gegeten in een van de casino/hotels. 's Avonds is de boulevard dankzij de belichting nog meer een gebouwde illusie.
Vandaag via de Hoover Dam naar Bullhead City aan de Colorado gereden. Een warme plek (38 graden) waar we de olie van de rv hebben laten vervangen, iets wat om de 5000 km moet gebeuren. Staan op de camping naast oud Nederlanders die 30 jaar geleden uit het Westland zijn vertrokken en na veel tegenslagen hun geld verdiend hebben in de kassenbouw in California.

Las Vegas (289 km)

Een wereld van verschil in dezelfde omgeving. ''s Ochtends door Death Valley gereden met zijn verstilde natuur en fata morgana's. 's Middags en vanavond Las Vegas met zijn drukte en versteende illusies. Staan op RVpark (=asfalt) op nog 200 meter van de 'Strip'.

Death Valley, Panamint Springs (107 km)

Na de Alabama Hills, een gebied met grillige rotsen waar menig Western is opgenomen, zijn we naar Death Valley gereden. Het is het grootste nationale park in de VS. Om bij de vallei met het diepste punt van het noordelijk halfrond te komen moet je in een onherbergzaam en heet gebied een aantal passen over. We kamperen op een primitief terreintje in een kale dorre vlakte bij een wegrestaurant.

Lone Pine, Lake Diaz (132 km)

Maandag is het Memorial Day, een lang weekend voor de Amerikanen en het begin van het zomerseizoen. Veel mensen gaan kamperen. We zijn de dag geëindigd in Lone Pine, een stadje waar in de jaren 40 en 50 veel westerns zijn opgenomen. Morgen op weg naar Death Valley, best wel spannend.

Bishop area (136 km)

Verder naar het zuiden afgezakt. Het landschap wordt hier schraler. Bij onze overnachtingsplaats op 2500 m is het in de zon warm maar als die eenmaal verdwenen is wordt het behoorlijk fris. De foto is van het Mono Lake.

Silver Lake, June Lake Loop (138 km)

De dag begonnen met een bezoek aan de ghost town Bodie, restanten van een stadje uit de tijd van de Goldrush met ooit meer dan 10000 bewoners. De laatste bewoners zijn eind jaren 30 vertrokken. Te bereiken via een tocht van 18 km door een desolaat landschap. Vervolgens terug naar Mono Lake en daar, in een serene omgeving, de grillige pilaren bewonderd die door kalkafzetting zijn ontstaan. Kamperen in een dal omgeven door bergen met besneeuwde toppen. Moeilijk om de foto van de dag te kiezen.

Lee Vining (120 km)

Over de Tioga pas (3000 m) de oostelijke ingang van Yosemite verlaten. Een indrukwekkend berglandschap dat zich moeilijk laat vatten in een foto. Een mooie wandeling naar een meertje gemaakt. Wel wat extra kleding aan gehad, want het is behoorlijk fris (hier en daar ligt nog sneeuw). Overnacht aan Mono Lake op 2000 m hoogte.

Yosemite (101 km)

Onze eerste beer gezien, een kleine bruine. Gewandeld in Yosemite, een doodlopende vallei ingeklemd tussen loodrecht omhooglopende bergwanden. Best wel veel toeristen, hoe zal het hier zijn in het hoogseizoen?

Yosemite (297 km)

Vanuit de drukte van San Francisco gaan we omhoog naar zo'n 1500 meter, Yosemite Park. Daar is het vroeg in het seizoen al druk, de campings in het park zijn vol. We kamperen er net buiten, in een National Forest Park. Overdag is het warm (langs de weg adviesborden airco uit tijdens het stijgen), 's avonds op deze hoogte is het koel. Morgen Yosemite in.

San Francisco

Met de ferry naar de stad gevaren een tochtje van 30 minuten. Vervolgens de hele dag door de stad gezworven en dat betekent heuvel op heuvel af. Geluncht in de Chinese wijk, knoflookmie met zeevruchten. Via de havenhoofden naar de bus gelopen die ons over de Golden Gate terugbracht naar het RVpark.

San Francisco (181 km)

We staan in het Marin RV Park ten noorden van de Golden Gate Bridge. Vanochtend via de Californische wijnstreek naar San Francisco gereden. ' s Middags per fiets naar de Golden Gate Bridge, pittige tocht.

Navarro River, Hendy Woods SP (56 km)

Zo zien onze kampeerplekjes eruit in de parken: veel ruimte, een grote picknicktafel, een kampvuurplaats en ruimte voor onze RV. Een gevaarte van 6 meter lang, 2,5 meter breed en een hoogte van 3,7 meter. Het is vooral de hoogte die er voor zorgt dat onze V8 Fordmotor tussen de 1 op 4 a 5 loopt en dan te bedenken dat we maar een klein campertje hebben.

Mendocino Coast, VanDamme State Park (46 km)

Met moeite afscheid genomen van ons kampeerplekje. Kort ritje naar het het mondaine stadje Mendocino, met onverwachte coffeeshops. We hebben het gehouden bij een heerlijke lunch, eigenlijk de eerste keer dat we lekker buiten de deur hebben gegeten.

Mendocino Coast, Mackerricher State Park (145 km)

Mendocino, Sir Douglas Quintet, orgeltje, jaren 60. De kust onder San Francisco die toen der tijd bekend stond om zijn hippies en de marihuanateelt en is nog steeds heerlijk relaxt ook zonder jointje.

Humboldt Redwoods State Park (178 km)

Rustig naar het zuiden afgezakt. Onderweg nog een dorpje bezocht waar de tijd is stil blijven staan. Het zou zo als decor kunnen dienen voor een film die zich afspeelt eind 19e eeuw. Kamperen langs de Avenue of the Giants, eeuwenoude redwoods.

Redwood National Park, Elk Prairie Campground (87 km)

Crescent City werd in 1964 weggevaagd door een tsunami veroorzaakt door een vulkaanuitbarsting in Alaska. Dit verklaart de vele evacuatieborden die we onderweg tegengekomen zijn. Vanochtend een fietstocht langs de kust gemaakt. 's Middags gewandeld tussen de eeuwenoude, enorme redwoods.

Crescent City, California (327 km)

Via Crater Lake, een kratermeer op 2100 meter hoogte met een doorsnede van 11 km en een diepte van 586 meter, waarvan niet alleen de afmetingen uitzonderlijk zijn, maar ook het uitzicht staande in de sneeuw overweldigend is, zijn we terug gereden naar de Pacific Ocean. Een mooie rit door bergen en bossen. We kamperen aan de haven van Crescent City, het noordelijkste plaatsje van Californië. De zeeleeuwen genieten met ons mee van de avondzon.

Collier Memorial State Park (225 km)

Via de 97 ,een bijna kaarsrechte highway, naar het zuiden afgezakt. Onderweg een uitstapje gemaakt naar het Newberry National Volcanic Monument. Een wandeling langs een krater gemaakt met uitzicht over de Big Obsidian Flow, een stroom van vulkanisch glas dat de indianen vroeger gebruikte om hun pijlpunten van te maken.

Cascade Lakes, Bend, South Twin Lake

Dagje aan het vulkaanmeer tussen de lokale kampeerders blijven staan. Warme dag, 's ochtends een stukje gefietst en 's middags gewandeld. De Amerikanen vermaken zich met varen in een bootje, vissen en het rondrijden in hun ronkende, verhoogde pickups. Het blijft allemaal wel midden in de natuur gezien de reeën die het meer overgezwommen hebben.

Cascade Lakes, Bend (328 km)

Op de dag dat de VK de 'Stanley Kubrick Collection' aanbiedt, staan wij op 2000 meter hoogte tussen skiërs in de brandende zon bij Timberline Lodge, het berghotel dat gebruikt werd in de film 'The Shining'. Via McDonalds, wifi, in Redmond waar het asfalt smolt in de zon via Bend langs de Cascade Lakes National Scenic Byway langs de sneeuw 300 km naar het zuiden. Kamperen aan een kratermeer waar we onverwachts de was kunnen doen (zit in de vuilniszak).

Mount Hood (309 km)

Voorlopig hebben we de oceaankust verlaten. Langs de Columbia River het binnenland in getrokken. We overnachten aan de voet van 3400 meter hoge vulkaan Mount Hood.

Cape Disappointment, monding Columbia River (250 km)

Opnieuw een plekje aan de oceaan. Een historische plaats voor de Amerikanen, want in 1803 gaf president Jefferson de opdracht het westen te ontdekken. Lewis en Clark deden 18 maanden over de barre tocht van 4000 mile naar de monding van de River Columbia. Het was een succes en geen disappointment. De teleurstelling was voor een Britse kapitein die een tiental jaren eerder de monding van de rivier niet kon vinden. Wij vonden tijdens de avondwandeling een dode zeehond die opgepeuzeld werd door de gieren.

Olympic National Park, Kalaloch (144 km)

Vanochtend naar de Sol Duc Hot Springs gereden. Een klein kuuroord hoog in de bergen met hete zwavelbaden. Twee uurtjes heerlijk genoten in de 38,5 graad warme pools. Gerimpeld en met een zachte huid verder. De foto van vandaag is er echter weer een van de Pacific Ocean kust, de monding van de Kalaloch Creek. We kamperen aan het strand.

Olympic National Park Fairholme USA (112 km)

Opnieuw zomerweer. Overgevaren van Victoria naar de USA. De douane en de 'esta' gaven geen probleem. Vanuit Port Angeles naar 1600 meter hoogte gereden (hurricane ridge), gewandeld tussen de sneeuw. Kamperen nu in oerbos, de bomen met veel mos dat op een zeer zuivere lucht moet duiden.

Vancouver Island Victoria

Prachtige, zomerse zondag. Victoria is de hoofdstad van British Columbia met een nog Britse uitstraling. Het Royal BC Museum bezocht, een natuur en historisch museum ingericht in de jaren 70 van de vorige eeuw. Evocatief met veel diorama's, je proeft, ruikt, voelt en ziet de geschiedenis en de natuur. Overdadig en wat gedateerd. Op de foto Theo die in de rij staat bij de haven voor een populaire fish & chips tent.

Vancouver Island Victoria (315 km)

Klaar met het ontbijt. Onze buren vertelde dat we overnacht hadden voor een munitie depot uit de tweede Wereldoorlog. De kust van Vancouver Island werd toen zwaar bewaakt ivm een eventuele inval van de Japanners. Een deel van het Pacific Rim Park is al meer dan een jaar afgesloten, omdat er verdwaalde bommen terecht zouden zijn gekomen. Volgens onze buurman, wiens vader hier gestationeerd was tijdens WO II, was ooit alleen een dorpje in een Indianenreservaat doelwit. Niets vergeleken wat in Europa was gebeurd.

Vancouver Island Ucluelet (20 km)

Nog steeds in het park. Prachtig weer. Een wandeling langs de kust gemaakt. Verder gelezen en genoten van de zon.

Vancouver Island Pacific Rim Park

We zijn met de fiets van wandeling naar wandeling gereden. Je moet dan denken aan korte routes van zo'n 2 kilometer door regenwoud, moerassen en langs het strand. Alles is even groots en uitgestrekt.

Vancouver Island Pacific Rim Park (137 km)

Kamperen aan het strand van de Pacific Ocean in het regenwoud. Het moet hier 300 dagen per jaar regenen, maar wij hebben prachtig zonnig weer. Gewandeld over het brede strand vol met drijfhout (gigantische boomstammen). Tijdens de lunch worden we lastig gevallen door een blauwe, gekuifde vogel.